Olfacto, de William Carlos Williams
Oh, meu nariz de forte tabique e ocos
profundos! haberá algo que non ulas?
Que clase de idiotas somos, ti e mais eu, nariz osudo,
sempre sen criterio, sempre sen vergoña,
e agora son as flores agres dos chopos
muchos: unha polpa que supura na terra húmida
que teñen debaixo. Con que sede ansiosa
apuramos os nosos desexos
a ese fedorento cheirume da primavera moribunda!
Non podes ser decente? Non podes reservar eses fervores
para algo menos desagradable? Pensas que algunha moza nos
vai querer se seguimos desta maneira?
Tes que probalo todo? Tes que coñecelo todo?
Tes que participar en todo?
[poema orixinal]
No comments:
Post a Comment